Friday, October 1, 2010

ഒരു കവിത

പ്രിയ സുഹൃത്തേ , നിനക്ക് ഞാന്‍ നല്‍കിയ പ്രണയമെന്നും അതുല്യമായ് നിന്നിടും 
അതുമതി !
ബാക്കിയുള്ള  കണികകള്‍ അപരര്‍ക്കായ് ഞാന്‍ നല്‍കും അലിവിനായ്
ഹൃദയമൂ റ്റുന്ന   ബിന്ദു ക്കാലാ   മവ!
പ്രിയ സുഹൃത്തേ , പിരിഞ്ഞു പോകാനിനി സമയമായി
വിട പറയട്ടെ ഞാന്‍ .......................

ഏത് എന്റെ കവിത ഒന്നുമല്ല കേട്ടോ
മഹാകവി രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിന്റെ പ്രസസ്തമായ  അവസാന  കവിത  എന്ന  അര്‍ഥം  വരുന്ന 
ശേഷേര്‍ കബിത എന്ന നോവലിലെ അവസാന വരികള്‍ ആണ് .
വായിച്ച സമയമോ മനസികാവസ്തയോ എന്തോ എന്നെ  ഇതിലേക് ആകര്‍ഷിച്ചു .

പൂര്‍ണമായ  വായന ഇനി നടക്കാന്‍
പോകുന്നെ ഉളൂ എങ്കിലും    ...................


 അപ്രതീക്ഷിതമായ് കയില്‍ കിട്ടിയ ഈ നോവല്‍ വായിച്ചു തീര്കുകയാണ് എന്റെ അടുത്ത ഉദ്യമം
പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയാതെ എത്രയോ കാലം അത് എന്റെ കയില്‍ തന്നെ ഉണ്ടാരുന്നു
 ഹോ കഷ്ടം

2 comments:

Ghost.......... said...

enthayalum kavitha vayichittu oru review ezhuthu.

Saarangi said...

ath oru novel anu. edak niraye kavithakalum und. review theerchayayum ezhuthunund mashey.wait for 2 more days.